Om je bewust te worden van dit proces is hetenorm behulpzaam als je het innerlijke kind gaat herkennen dat in de kern van het ego aanwezig is,met een specifieke identiteit en met specifiekereactiepatronen. Het wordt gemakkelijkercompassie te voelen voor je ego-gestuurdeideeën en reacties,als je daarin de hulpeloosheid en de hopeloosheid van je innerlijke kind kunt voelen.De kern van het ego bestaat uit een zelfbesef, een gevoel van 'ik', dat gevormd wordt rond een serie zelfbeelden, plus de mentale en emotionele activiteit om die beelden in stand te houden. Die 'ik' is wie je denkt te zijn, maar in feite is het slechts een vorm die de ziel aanneemt. Het is belangrijk te begrijpen dat het innerlijke kind eenvoudigweg een innerlijke ego-structuur is, een constructie van onze geschiedenis en dat het noch op zichzelf bestaat, noch dat het hoeft te blijven bestaan als een vormgevende structuur in onze ervaring. We begrijpen en accepteren deze ego-structuur en dit onrijpe deel van de ziel door het toe te laten te voelen wat het voelt en te denken wat het ook maar denkt, zonder haar gevoelens of gedachten of behoeften te veroordelen.WE WIJZEN HET NIET AFWe wijzen het dan ook niet af omdat het een slechte gedachte heeft; integendeel, we kijken toe en zien wat er zich ontvouwt. Als het kind in ons boos is, laat het boos zijn, zelfs als je niet begrijpt waarom het boos is. Bedenk dat onder die boosheid vaak gekwetstheid schuilt. Als het angstig is of doodsbang, heeft het jouw liefde en compassie meer nodig dan wat dan ook. Het is belangrijk dit kinderlijk deel emotioneel en psychologisch te begrijpen opdat het langzamerhand geïntegreerd kan worden in ons eigen rijpingsproces van ons bewustzijn.Lees vooral verder over hoe je in jezelf niets moet veroordelen en afwijzen.KLIK HIEROFTERUG NAAR OVERZICHT
