Lange tijd werd aangenomen dat de genen - een eenheid van erfelijk materiaal - ons leven bestuurden. Onderzoekers ontwikkelden echter een revolutionaire nieuwe kijk op de werking van het leven en legden daarmee de grondslag voor een nieuwe tak van wetenschappelijk onderzoek, de epigenetica. Het voorzetsel epi betekent zoveel als 'boven' of 'buiten'. Dit heeft de conventionele biologie en geneeskunde op hun grondvesten doen schudden, want de epigenetica heeft onthuld dat wij niet de speelbal van onze genen zijn. Maar als de genen niet het leven besturen. Wat dan wel? Antwoord: 'Wijzelf!' De zich snel ontwikkelende grensverleggende wetenschap toont aan dat onze macht over ons leven wortelt in onze geest en in geen geval is geprogrammeerd in onze genen. Het is gebleken dat ons leven bestuurd wordt door iets dat van hogere orde is dan de genen - ons bewustzijn. DE ROL VAN BEWUSTZIJN Tot voor kort wilde de conventionele geneeskunde niets weten van een rol van bewustzijn in het functioneren van het lichaam. Met één netelige uitzondering, wel te verstaan, namelijk het placebo- effect, dat bewijst dat onze geest het vermogen bezit het lichaam te helen. Dit kan gebeuren als de patiënt gelooft dat een specifiek medicijn of een bepaalde procedure hem zal genezen, ook al is het 'medicament' in werkelijkheid niet meer dan een pil met een suikerlaagje. Studenten in de geneeskunde leren dat een derde van alle ziekten via de magie van het placebo-effect geneest. Helaas zullen zij later als arts onbedoeld hun patiënten een zekere macht ontnemen door te verzuimen de eigen genezende vermogens van de patiënt aan te moedigen. Daarnaast worden we krachteloos gemaakt doordat we een belangrijke premisse van de darwinistische theorie voor zoete koek slikken: de idee dat de evolutie wordt gedreven door een eeuwige strijd om te overleven. Door deze programmering blijven we verwikkeld in een nooit-eindigende worsteling om je in een wereld vol strijd staande te houden. DE VECHT- OF VLUCHTREACTIE Hierdoor worden we dag na dag overspoeld door een zee van stresshormonen, afkomstig van onze op angst reagerende bijnierschors. Onze interne cellengemeenschap wordt onbewust gedwongen voortdurend haar toevlucht te nemen tot de vecht- of vluchtreactie om in een vijandige omgeving in leven te blijven. Overdag vechten we om ons brood te verdienen; 's avonds ontvluchten we dit strijdtoneel door ons over te geven aan televisiekijken, drank en andere vormen van massale drogering. Intussen worden we onder de bewustzijnsdrempel gekweld door niet-aflatende vragen als; Is er hoop op verlichting? Zal mijn benarde toestand volgende week, of over een jaar, of ooit, verbeteren? Waarschijnlijk niet: volgens de darwinisten zijn de evolutie en het leven een eeuwige 'strijd om het bestaan'. ANGST Alsof dat nog niet genoeg is, straling, bacteriën, virussen en zelfs voedingsmiddelen kunnen gemakkelijk ons broze lichaam ondermijnen door onze fysiologische systemen aan te tasten. Ouders, artsen en leraren hebben ons de overtuiging ingeprent dat onze cellen en organen zwak en kwetsbaar zijn. Onze broze lichamen zijn vatbaar voor allerlei aandoeningen en genetische functiestoornissen. Het gevolg: we lopen angstig vooruit op de kans van ziekte, en onderzoeken ons lichaam dagelijks op een knobbeltje hier en een verkleurinkje daar - kortom, op iedere afwijking die onheil lijkt aan te kondigen. Het resultaat is vaak ziekte en andere ongemakken. Wat is de factor met de grootste invloed in dit proces? - KLIK HIER OF TERUG NAAR OVERZICHT 

Een revolutionaire kijk